Over mij
Sietske: mama, partner, leraar & coach
Ik ben Sietske, geboren in 1985, getrouwd met Bart en mama van twee jonge kindjes (Adeline, 2016 & Kastor, 2018). We wonen in het landelijke Essen.
Als kind droomde ik er al van om leerkracht te worden. Vanuit mijn interesse in lezen, taal en onderwijs in het algemeen, ging ik Germaanse talen studeren in Antwerpen. In 2007 startte ik als leerkracht Nederlands – Engels in Antwerpen. Ondertussen is het geëvolueerd tot een passie: hier kan ik het verschil maken!
Sinds 2019 ben ik ook coach aanvangsbegeleiding op de school waar ik lesgeef. Ik startte alleen, maar vorm ondertussen een team met twee gepassioneerde collega’s. Gedurende twee jaar helpen we de startende collega’s in onze school op weg met praktische zaken, ondersteunen we hen bij het lesgeven én hebben we oog voor hun welbevinden. Dit laatste wordt, door allerlei factoren, steeds belangrijker. Via die weg heb ik het coachen leren kennen.
Ik ben een warm, empathisch en gedreven iemand. Mijn luisterend oor en inlevingsvermogen stellen me in staat de collega’s te ondersteunen, tot inzichten te brengen en zichzelf naar een hoger niveau te tillen.
Ervaringsdeskundige
In de zomer van 2020 besliste ik om halftijds te gaan werken. Met twee kleine kindjes in huis en een job die ik vol passie uitvoerde, leek het me ideaal om alles onder controle te houden, met voldoende aandacht voor mijn work-life balance.
Dat ik “plots” fysieke klachten ontwikkelde, kwam voor mij dan ook als een complete verrassing. In augustus zat ik, met barstende hoofdpijn en een beangstigende druk op mijn borst, het nieuwe schooljaar voor te bereiden. Ik wilde de klachten zo snel mogelijk oplossen en liefst instant doen verdwijnen. Een collega kwam – vanuit haar eigen ervaring – met een boek over chronische hyperventilatie: Hyperventilatie ontkracht, van Chris Lenaerts. Wat in het boek werd gezegd, was erg herkenbaar. Het maakte me ook duidelijk dat de klachten toch niet zo “plots” waren verschenen als ik eerst dacht.
Chronische hyperventilatie is een diagnose die vaak moeizaam wordt gesteld, heel wat (huis)artsen hebben er blijkbaar nog weinig oren naar. Ik had geluk. Op aanraden van mijn huisarts ging ik aan de slag met relaxatie en mindfulness. Beide zaken hebben me heel wat geleerd, waar ik vandaag nog steeds op terug val.
Omdat ik ook beter wilde begrijpen wat er precies gebeurde tijdens zo’n hyperventilatie-aanval, ging ik op zoek naar gespecialiseerde hulp en kwam bij een kinesiste terecht. Door een combinatie van oefeningen en gesprek, bracht ook zij me nieuwe inzichten. Omdat ik bleef worstelen met de klachten, begon ik zelfs te twijfelen aan mijn job. Misschien was leraar zijn toch niets voor mij? Ze pareerde die bedenking als volgt: “Misschien is het niet de job die je doet, maar de manier waarop je de job doet?” Ze leverde me heel wat food for thought.
De eerdergenoemde passie voor mijn job, speelde me parten. Het zorgde ervoor dat ik – ondanks het halftijds werken – van mezelf heel wat ballen in de lucht moest houden. Ik moest leren om anders te kijken naar dingen die ik tot dan altijd vanzelfsprekend had gevonden.
Daardoor nam mijn interesse in zelfontwikkeling toe. Ik heb heel wat gelezen over dit onderwerp en volgde een cursus rond time-management. Niet om méér werk gedaan te krijgen (want dat deed ik al voldoende), maar om meer te kunnen doen van wat ik écht belangrijk vind, wat me energie geeft, zowel in mijn werk als privé.
“Leraren zijn als gieters. Gieters doen bloemen groeien met alles wat ze in zich hebben, maar ze moeten zelf ook bijgetankt worden, anders raken ze leeg”
- Lisa Verhelst, in Klasse (juni 2022)
Lifecoach
Ondertussen heb ik heel wat bijgeleerd. Over mezelf, stress, hyperventilatie, time-management, work-life balance, enzovoort. Daarbij volgde ik in 2021 een opleiding tot lifecoach, zowel vanuit persoonlijke interesse als met het idee om er misschien ooit iets mee te doen. Ik werd er geïnspireerd om anderen te helpen.
Het hele traject dat ik heb doorlopen, heeft me enorm vooruitgeholpen. Loopt het dan allemaal perfect nu? Nee hoor, zeker niet! Maar ik leerde hoe ik ook daar mee kan omgaan. Tegelijk zie ik heel wat collega’s en onderwijsmensen tegen gelijkaardige zaken aanlopen.
In het onderwijs ontbreekt het vaak aan een HR-beleid met oog voor persoonlijke ontwikkeling. Nochtans is jezelf leren kennen cruciaal. Ik geloof dan ook dat wie goed voor zichzelf zorgt, een betere leerkracht kan zijn. Onderwijs is een heel specifieke sector, met eigen leefregels die verschillen van de privé. Door mijn jaren ervaring in het onderwijsveld (als leraar en aanvangsbegeleider), ken ik die wereld grondig.
Daarom kan je bij De Flamingo terecht voor een traject dat je hierin ondersteunt. Ik wil enthousiaste onderwijsmensen ondersteunen én doen groeien.
Na de opstart kreeg ik regelmatig de vraag waarom ik dit traject enkel aanbood voor onderwijsmensen. Ook buiten het onderwijs blijken heel wat mensen tegen gelijkaardige zaken aan te lopen. Ik kreeg regelmatig de reactie dat wat ik deelde ook voor hen bruikbaar was. Ook buiten het onderwijs blijken zachtheid en empathie soms schaars. En heel erg nodig. Daarom besliste ik in februari 2024 om het traject breder open te stellen.
Wie interesse heeft in persoonlijke groei en zelfzorg, overgoten met een sausje van zachtheid en empathie is welkom. Zowel van binnen het onderwijs als daarbuiten.